Wciel się w postać z anime

Soraya

Najlepiej poruszać się w powietrzu, gdyż można pokaleczyć sobie stopy o ostre kamienie którymi plaża jest pokryta... Trzeba także uważać na bardzo gwałtowne fale, które w najmniej oczekiwanym momencie mogą zwalić z nóg nawet tych najsilniejszych...

Sheireen

Spojrzałam bez słowa na tę plażę. Teleportowałam się na sam środek gdzie stał olbrzymi głaz i zaczęłam nucić cichą litanię. Po chwili nad plażą rozpętała się straszliwa burza. Pioruny niszczyły drzewa i łamały kamienie. Grzmoty były ogłuszające a deszcz ścinał chmury niczym ostry sztylet. Po środku stałam ja cała mokra i zziębnięta. Patrzyłam z uśmiechem na piękno tego żywiołu. Zaczęłam nucić coraz głośniej, a burza przeistoczyła się w prawdziwe tornado. Zaczęłam sobie rozmyślać a wokół mnie szalała wichura. Otrząsnęłam mokre, białe kocie uszy i wpatrzyłam się w czarne jak noc niebo, co jakiś czas przecinane przez olbrzymie błyskawice... ja siedziałam spokojnie... i czekałam... czekałam... aż ktoś przyjdzie i mnie rozweseli... czekałam... aż ktoś mi przywróci sens życia... czekałam... ponownie boleśnie otworzyła mi się świerza rana na ramieniu... krew spływała mi po ręce... czułam narastający ból... czekałam... patrząc w burzę... czekałam...

Soraya

Podleciałam do Sheireen
- Co ci jest?- spytałam lekko zszokowana- twoja ręka... poczekaj, niech to zobaczę- powiedziałam i uleczyłam ranę

Sheireen

Cofnęła ramię i krew znów trysnęła na ziemię...
- Nie uleczysz tej rany... to Wieczna Rana... zresztą... nic mnie już nie obchodzi... - powiedziała. Wyszeptała parę słów i burza zniknęła. Odeszła powolnym krokiem ze zwieszonymi uszami, trzymając się za zakrwawioną rękę...

Soraya

Trochę oburzona jej zawołaniem usiadła w powietrzu i kopnęła nogą jakiś kamyk

Sheireen

Odwróciła się i spojrzała na Sorayę. Uśmiechnęła się blado i odeszła.

Soraya

Pokazałabym jej język, gdyby nie to że nie mam 3-ech lat-pomyślałam i spuściłam głowę

Kadaj

Spojrzałem dziwnie na Sorayę i zerknąłem na znikającą burzę Sheireen.
- Co ci jest elfku? - powiedziałem dość wrednie poprawiając grzywkę...

Soraya

Po pierwsze nie elfku- wybuchnęłam wściekła ale po chwili musiałam zapanować nad emocjami, gdyż inaczej wydarzyłaby się tragedia
- I nic mi nie jest, to po drugie- dodałam trochę spokojniej i odwróciłam wzrok w stronę morza...

Morze... Bezlitosna kochanka- powiedziałam z uśmiechem

Vincent

Spojrzałem bez słowa na scenę...

Meggie

Przybiegłam i skakałam po kamieniach. Gdybym nie przyszła przemieniona w wydrę kamienie ostro by mnie pokaleczyły, ale jako wydra byłam bezpieczna. W pewnym momencie usiadłam i zaczęłam bawić się falami, każąc im układać się w różne wzory. W pewnym momencie zauważyłam Vincenta
- O, cześć!